تجربه پرستاران از مواجهه با مرگ بیمار

  تجربه پرستاران از مواجهه با مرگ بیمار     حسین کریمی مونقی [1] ، فاطمه زوبین [2] ، مهری یاوری [3] ، مجید نقره دانی [4] ، حوا عبدالهی [5]     تاریخ دریافت 18/04/1392 تاریخ پذیرش 28/06/1392   چکیده   پیش زمینه و هدف: درک تجربه پرستاران از مرگ بیمار سبب شناخت بیشتر این پدیده و یافتن راهکارهای مناسب خواهد شد. همچنین می‌تواند در حمایت عاطفی پرستار، و ایفاء مناسب نقش مراقبتی، رهبری، مشاور و حمایتی او از بیمار مؤثر باشد. زیرا تا زمانی که پرستار با ابعاد مختلف تجربه خود با پدیده مرگ آشنا نباشد، قادر به تصمیم گیری صحیح در مورد مراقبت افراد محتضر نمی‌باشد. این پژوهش با هدف جستجو، توصیف و تفسیر درک پرستاران از مرگ بیمار و بدست آوردن بینش عمیق‌تر در مورد تجربه آن‌ها می‌باشد.   مواد و روش‌ها: رویکرد پدیدارشناسی برای کسب اطلاعات غنی در مورد تجربه پرستاران از مرگ بیمارشان استفاده شد. با دوازده پرستار از بخش‌هایی با مرگ و میر بالا به صورت انفرادی مصاحبه شد، داده‌های مصاحبه‌ها با استفاده از روش ون مانن تجزیه و تحلیل شد.   یافته‌ها: پنج مضمون استخراج شده عبارتند از: فرسایش روانی، تعامل و ارتباط معیوب، مراقبت توأم با استرس، احساس غم و اندوه، و عادی شدن. یافته‌ها نشان دادند که افزایش سابقه کار و مواجهه مکرر با مرگ راهکارهای مقابله‌ای را در پرستاران بهبود می‌بخشد. هر چند عادی شدن مرگ بیمار برای پرستاران ممکن است اثرات سودمندی برای آن‌ها داشته باشد ولی واکنش‌های بیماران و خانواده آن‌ها در این مورد بایستی مورد توجه قرار گیرد.   بحث و نتیجه‌گیری: پرستاران مشکلات جدی را تجربه می‌کنند. آن‌ها برای سازگاری با مشکلات نیازمند حمایت سازمانی و خانوادگی هستند. نادیده گرفتن نیازهای پرستاران، اثرات ناخواسته‌ای بر آنان و بیماران خواهد گذاشت.   کلید واژه‌ها : پدیدار شناسی، تجربه زنده، پرستار، مرگ     مجله دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه، دوره یازدهم، شماره نهم ، پی در پی 50، آذر 1392، ص 697-688     آدرس مکاتبه: دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، گروه بهداشت و روان، تلفن: 8591512 - 0511     تجربیات قرار می‌گیرند. همچنین احساس تمام شدن توان و عدم کفایت کافی نیز استخراج شد و در نهایت پیشنهاد نمودند که به این زمینه‌ها در آموزش و مدیریت پرستاری توجه بیشتر شود ( 4 ) .   پرستار با توجه به داشتن نقش محوری در تیم بهداشتی - درمانی، به طور فعالانه باعث ارتقاء مراقبت‌ها از بیمار و اعضاء خانواده او می‌شود. پرستار در این زمان به عنوان یک فرد مراقبت کننده، مربی و مشاور عمل می‌کند. او همچنین هماهنگ کننده مراقبت‌ها و پیش‌بینی کننده خدمات لازم در بیمارستان و اعضای خانواده اوست ( 5 ) .   مقدمه   یکی از واقعیت‌هایی که پرستاران با آن مواجه می‌شوند، مرگ برخی بیماران علی‌رغم بهره‌گیری از تمام کوشش‌های به عمل آمده است(1). آمارها از سراسر دنیا نشان می‌دهد که بیش از نیمی از مرگ‌ها در بیمارستان‌ها و مراکز نگهداری سالمندان اتفاق می‌افتد (76درصد در دنیا، 51درصد در ایالات متحده و 54درصد در انگلستان) و این تعداد رو به افزایش است ( 1-3 ) فیشر6 در مطالعه خود با رویکرد کیفی، هفت مضمون را کشف کرد که مشخص می‌کرد پرستاران شاهدان واقعی مرگ هستند، روابط نزدیک با بیمار و خانواده وی برقرار می‌کنند، از آن‌ها حمایت می‌کنند و از لحاظ احساسی تحت تأثیر این Email: [email protected]   [1] دانشیار گروه داخلی جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ایران   [2] دانش آموخته دانشکده پرستاری و مامایی، کارشناس ارشد بیمارستان قائم (عج) مشهد، ایران   [3] مربی گروه بهداشت وروان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ایران(نویسنده مسئول)   [4] سرپرستار اتاق عمل بیمارستان چمران فردوس، فردوس، ایران   [5] کارشناس ارشد آموزش پرستاری، اداره پرستاری، معاونت درمان، مشهد، ایران   6 Fischer